vrijdag 25 december 2009

Preconcurrentieel

Subsidies... voor veel ondernemers een lastig onderwerp. Er lijkt soms een pot met geld van de overheid speciaal voor je klaar te staan, maar bij nadere beschouwing, voldoe je niet aan de voorwaarden om er van gebruik te mogen maken. Shit, je bent innovatief als bedrijf en je hebt nog wel zoveel belasting betaald om die pot te vullen.

Ook het project Groot Composiet maakt gebruik van subsidiegeld. Zie waarom deze blog. Ook hier worden eisen gesteld aan de ingediende plannen en lukt het niet altijd om aan de gestelde eisen te voldoen. Soms sta ik als adviseur volledig achter een bepaalde ontwikkeling die een bedrijf wil opzetten, maar ik moet toch een ondernemer afraden door te zetten met zijn voorgenomen aanvraag voor subsidiëring door Groot Composiet. Na collegiaal overleg heb ik pas geleden het voortzetten van zo'n aanvraag afgeraden.
Onderstaand probeer ik als leidraad voor ondernemers de algemene "geest" (en niet de "letter") van subsidie regelingen weer te geven. Wellicht helpt dit om bij je eigen bedrijf goede kansen te signaleren en/of frustratie te voorkomen.
Uitgangspunten:
  1. Technische vernieuwing is goed voor een bedrijf.
    Het gaat erom dat de vernieuwing inderdaad "nieuw" is voor het betreffende bedrijf (technologie, product, manier van zaken doen e.d.). Want het gaat om het belang voor het individuele bedrijf. We laten hier voor het gemak even buiten beschouwing dat er ook een bedrijven zijn die vooral niet moeten proberen te vernieuwen of juist eens wat minder moeten vernieuwen om te oogsten uit eerdere vernieuwing.
  2. Samenwerking tussen bedrijven is goed voor bedrijven.
    Twee of drie weten meer dan één, mogelijk zijn ze complementair, mogelijk heeft het ene bedrijf de toegang tot een interessante markt en het andere de techniek. Het stimuleert en oefent bedrijven om de blik naar buiten te richten (bij grote bedrijven is dit probleem vaak veel ernstiger). Een welgemeend advies van een collega ondernemer heeft impact.
  3. Samenwerking met een kennisinstituut of een onderwijs instelling is goed voor een bedrijf.
    Vaak ben ik het met deze stelling niet eens (zie FTR). Een instituut en een onderwijs instelling hebben een ander belang, andere tijdschalen, een andere drive, een ander tarief en een andere agenda. Vaak matcht dit niet met die van de onderneming. Zorg dat je de instelling goed in de houdgreep hebt, en zelf al heel goed hebt nagedacht over het probleem voordat je deze samenwerking aangaat. Graag reacties die tonen dat ik hier ongelijk heb,  want dan kan iedereen ervan leren.
  4. Inkopen van advies en kennis is goed voor een bedrijf.
    Veel kennis en technologie is al beschikbaar. Vaak is het beter om dat te gebruiken (of te verbeteren) dan het wiel opnieuw uit te vinden. Ook dit stimuleert de blik naar buiten.
De overheid, EZ, heeft er geld voor over om deze uitgangspunten bij bedrijven te stimuleren. Immers deze uitgangspunten worden geacht goed voor de ondernemingen te zijn. Bij succes brengen ze uiteindelijk via diverse belastingen meer geld in het laadje van de BV Nederland. EZ wil graag goede ontwikkelingen bij bedrijven steunen, maar hoe weet een overheid dat het niet aan een dood paard trekt of het stervend paard nog een tijdje in leven houdt? Aan een dergelijk industriebeleid is al veel leergeld betaald, zie o.a. pag. 13-14  oratie Dany Jacobs 2009, maar zeer de moeite waard is het om de gehele oratie te lezen.
Tegenwoordig probeert de overheid juist geen invloed uit te oefenen op de beslissingen van bedrijven. Dat zou de marktwerking verstoren.

Als een bedrijf denkt succesvol de markt op te gaan met een nieuwe ontwikkeling dan is dat een commerciële beslissing van het bedrijf om dat wel of niet te doen. De overheid wil op deze keuze om de markt wel of niet op te gaan geen invloed uitoefenen. Een goed commercieel plan of een opdracht kan in principe met geleend geld van een bank worden gefinancierd. Als het plan echter innovatief is, zijn banken doorgaans voorzichtiger. Dan kan de overheid bijspringen met een risicodragend krediet, zie bijv. BMKB. Bij succes moet het krediet gewoon worden afgelost. Een door de overheid gegarandeerd krediet is geen subsidie omdat het gewoon wordt afgelost.
Hieruit moet duidelijk zijn dat de overheid niet verstorend wil/mag optreden in het concurrentieproces tussen bedrijven. Geen bedrijf mag door subsidie of steun worden voorgetrokken.

Wel probeert de overheid bedrijven aan te zetten en te helpen met het nemen van beslissingen die gebaseerd zijn op meer kennis, bijvoorbeeld door met subsidie voor een bedrijf de drempel voor het uitvoeren van een haalbaarheidsstudie te verlagen. Na een dergelijk haalbaarheidsonderzoek moet de ondernemer weer zonder subsidie de eigen commerciële afweging maken. Ook is het soms mogelijk om gesubsidieerd een nieuwe technologie te ontwikkelen (onder andere in het project Groot Composiet). Dit is eigenlijk te vergelijken met een haalbaarheidsonderzoek. Na die ontwikkeling kan een beter onderbouwd besluit genomen worden om wel of niet in die nieuwe techniek te investeren. De uiteindelijke vraag: "kan de ontwikkeling door het bedrijf werkelijk commercieel gemaakt worden?" moet niet door subsidie worden beïnvloed. Zo'n kijk op subsidie heeft ook zijn weerslag; stel nu dat een ondernemer een opdracht al binnen heeft, dan is bovengenoemd besluit feitelijk al genomen. In de ogen van de subsidiegever is er geen ondersteuning meer nodig om tot het beoogde, beter onderbouwde commerciële besluit te komen.

Als je denkt dat een van de bovengenoemde uitgangspunten toepasbaar is voor een project dat je overweegt uit te voeren, dan is het goed om contact te zoeken met adviseurs van Syntens én SenterNovem. Beide instellingen zijn er om ideeën verstandig verder te helpen.
Ook subsidie heeft ook een keerzijde. Bij een subsidie aanvraag (en krediet met overheidsborgstelling) moet er een redelijk plan geschreven worden. Dat valt niet altijd mee, met name als er nog veel onzekerheden zijn. Ook moet er vervolgens een administratie worden bijgehouden om aannemelijk te maken hoe het subsidiegeld is besteed. Soms kost dat meer moeite (en dus kosten) dan het de ondernemer waard is. Even goede vrienden.

zondag 20 december 2009

Mooi in composiet !!??

Intussen heb ik door hoe er plaatjes kunnen worden toegevoegd. Bij deze enkele beloofde sexy plaatjes.

Composiet biedt een interessante ontwerpvrijheid. In de blob-architectuur kan dat van pas komen. Onderstaand enkele plaatjes van blob objecten die ik wel overweldigend vind.





Je moet als architect, of eigenlijk als gemeente, maar het lef hebben om zoiets met de klassieke oude binnenstad te harmoniëren.

















Graz in Oostenrijk heeft dit in 2003 met haar kunsthaus aangedurfd. Aardig is ook de geïntegreerde, aan te sturen verlichting. Het is nog een beetje primitief (misschien moet ook in Oostenrijk een gebouwontwerp langs heel veel commissies) maar het geeft een nieuwe richting van mogelijkheden aan. Op bovenstaande foto is duidelijk dat het om redelijk kleine panelen gaat. Met Groot Composiet kunnen de panelen en de (geïntegreerde) verlichting zeker mooier. Zie ook het filmpje Kunsthaus bei nacht!!!!!!

Echt groot en uit één stuk is de bushalte "The Amazing Whale Jaw" die door Polyproducts is neergezet bij het Spaarne ziekenhuis in Hoofddorp























Ontwerp is van NIO Architecten, in 2003 het grootste composiet object uit één stuk.














Weet iemand wat momenteel het grootste composiet object is?

zaterdag 19 december 2009

Groot Composiet componeren

Wat is nu Groot Composiet?
Met Composiet kun je mooie, slim ontworpen dingen maken; dus mag je verwachten dat je met Groot Composiet dat in de overtreffende trap kunt!
Composiet kennen we al heel lang, van carbon frame voor een mountainbike (dit is mijn fiets) tot polyester zeilboten. Composiet is per definitie een samengesteld materiaal. Misschien kun je het wel een gecomponeerd materiaal noemen; denk aan vezels (hennep, glas, carbon) in de richting van de voornaamste krachten en een of ander hars om het geheel bij elkaar te houden. Binnen deze definitie is een enorme variatie aan materialen mogelijk. Elk van de materialen in de samenstelling wordt dan (als men het goed doet) op zijn beste eigenschappen ingezet.
Groot Composiet, tegenover gewoon composiet, heeft technisch een aantal speciale uitdagingen. Bijvoorbeeld in een grote, zwaar belaste constructie moet soms een dikke laag vezels komen om de grote belasting op te vangen. Om alle vezels goed met elkaar te verlijmen, moet er een dik pakket van vezels in één keer vullen met hars. Dit moet natuurlijk zonder luchtbellen gebeuren en bovendien wordt een dik pakket warm bij het uitharden (exotherme reaktie). Het geheel mag dan niet te heet worden en bij afkoelen krimpt de hars vaak wat meer dan de andere materialen in de compositie, zoals de vezels. De vezels die gestrekt in hun lengterichting op trek worden belast, zouden dan net een beetje in elkaar gedrukt worden (wat niet de bedoeling is). Het is nog een hele kunst om dit proces tot een grote perfectie te beheersen. Vaak worden constructies  overgedimensioneerd om een veiligheidsmarge in te bouwen. Hoe beter de processen worden beheerst, hoe minder "onnodige" overdimensionering (dus grondstoffen, milieu en kosten besparing). Als we dat kunnen, wordt Nederland daar beter, schoner en hopelijk mooier van. Daarvoor is het project Groot Composiet met een groep partnerbedrijven opgezet.

Door in Noord-Holland (en ook een beetje daarbuiten) als groep composiet bedrijven samen te werken en kennis te ontwikkelen, proberen we grote composiet producten goed in de vingers te krijgen. Daarmee wordt ook voor grote objecten een esthetische en duurzamere oplossing geboden dan met aluminium, staal en beton.
Zie bijvoorbeeld de geplande aanbouw van het Stedelijk Museum.
Hiermee is niet gezegd dat we bij Groot Composiet streven naar systematische vervanging van aluminium, staal en beton. Het mooie van composiet is dat als op een bepaalde plek in de constructie aluminium, staal of beton de beste eigenschappen heeft, dan kan dat er mooi in "gecomponeerd" worden.

Voor de liefhebber, een voorbeeld van beste eigenschappen benutten:
Carbon (en ook glasvezel) kent geen vermoeiingsverschijnselen zoals staal of aluminium. Dit wil zeggen dat het na een hoeveelheid keren heen en weer buigen breekt. Wat levert dat voor constructievoordelen op? Denk bijvoorbeeld aan het draaipunt van de achtervering van een carbon fiets dat niet een normaal (pen-gat) scharnier hoeft te zijn. Het draaipunt van de achtervering van mijn fiets is gewoon de carbon achtervork. Dus geen apart scharnier dat speling kan krijgen, last van slip-stick heeft, minder stijf is, of toch voor de stijfheid zwaar is uitgevoerd.

PS. Op de duurzaamheid van composiet kom ik in een van de volgende blogs terug.

donderdag 17 december 2009

Moderne variant

Mee geweest op gesprek bij de bank van de ondernemer (aan de moeilijke kant van de euforie schaal zie waarom deze blog); wij waren er samen met de controller.

Definitie van een controller: "iemand met een riem om zijn broek én een bretels. Kans is dan kleiner dat de drager van de broek in zijn onderbroek komt te staan".

Deze definitie bleek niet meer up to date: een controller is niet meer altijd een man en bretels dragen is al heel lang niet meer in. Conclusie: in deze species zijn deze kenmerken nagenoeg uitgestorven.

Bij dit bank-gesprek was een geëvolueerde variant. Overigens een prima meedenkende en proactieve controller (ook een resultaat van natuurlijke selectie?) Een belangrijk, bepalend kenmerk van zijn "species" was behouden gebleven, weliswaar in een andere vorm dan die van riem én bretels. Deze controller gebruikte 2 TomTom's in de auto. Echt voor de zekerheid.
Is de strategie van de controller toepasbaar bij innovatie? Kunnen de onzekerheden van innoveren ook zo (dubbel) worden opgevangen?

Waarom deze blog?


Ik ben voor een tijd uitgeleend aan ATO speciaal voor het door EFRO gefinancierde project Groot Composiet. Een project dat ook goed past bij de doelstellingen van mijn werkgever Syntens.
Groot Composiet gaat over (open)innovatie met en tussen verschillende Composiet bedrijven. Hierover een volgende keer meer.
Open innovatie gaat om kennis delen, dat zal ik onder andere hier met deze blog doen, maar het gaat vooral om kennis delen tussen de deelnemende composiet bedrijven.
Daarnaast, en vooral, is het proces van innoveren gewoon leuk en soms hilarisch. Dat zal ik hier ook proberen te delen. Als innovatieadviseur mag je een eindje delen in het avontuur van de innoverende ondernemer. Dat is vaak een heel persoonlijk avontuur waarbij je soms grote euforie ziet en soms ellende meemaakt. Zonder persoonlijke details weg te geven wil ik de lezer hier ook wat van laten merken.

Even kort over EFRO.
Wat nu komt is vast juist én onjuist. Het geld dat Nederland verdient aan haar aardgasvoorraad kan de Nederlandse overheid niet zomaar uitgeven om een Bank aan te schaffen of een ander lek te dichten. De EU houdt controle over het nut van de besteding van deze aardgasopbrengst. Geldige bestedingen zijn bijvoorbeeld investeringen in wetenschap & technologie, versterking van regio's en infrastructurele projecten.
Persoonlijk denk ik dat zonder deze Europese regel, een beetje politicus deze inkomsten van de staatskas op een manier zou weten in te zetten voor een veel directer doel. Hoe gelukkig mogen wij ons prijzen dat de EU zich met binnenlands beleid bemoeit...

Waar ik voor werk.


Ik werk als innovatie adviseur bij Syntens. Dat is een advies en netwerk-organisatie voor innovatieve MKB bedrijven. Grotendeels gefinancierd door MinEZ. Beter, sneller en efficiënter innoveren dankzij de ondersteuning en het netwerk van Syntens. Meer en eerder succes als ondernemer => meer winst => goed voor economie van NL = = belasting inkomsten. De belasting over de winst, gemaakt door mijn bijdrage/versnelling, moet mijn salaris dubbel en dwars vergoeden. Begrijp dat de opbrengst soms heftig moet zijn omdat ik niet zo vaak de verborgen kip met de gouden eieren weet te vinden.
Waarom is mijn werk beperkt tot het MKB? Grote bedrijven zouden toch ook kunnen innoveren met zelfs een groter effect? Achteraf een verstandige keuze van EZ, immers multinationals schijnen amper belasting te betalen NRC, verdienen ze de steun ook niet (zie FTR. ;))

FTR (For The Record)

Deze blog schrijf ik op persoonlijke titel. FTR
Veel van de zaken die je hier zult vinden zijn onjuist. FTR
Vaak betreft het mijn persoonlijke beleving. FTR
Namen en tijden heb ik verschoven om de privacy van betrokkenen te behouden, al zullen insiders ze wel kunnen plaatsen. FTR
Als iemand meent iets te lezen dat te vertrouwelijk is om hier in de blog te staan, laat het me direct weten.

woensdag 16 december 2009

Start

Eerste bericht
van een blog
over een project,
groot composiet
en
open innovatie.

More to follow, letterlijk en figuurlijk.